พ.ศ.2557 ได้รับองค์ความรู้จากอาจารย์บำรุงศักดิ์ กองสุข ประติมากรชั้นครู ครูช่างซึ่งนับถือจ่าทวีเป็นครูช่างท่านหนึ่ง ได้รับความเมตตาจากอาจารย์แนะนำถ่ายทอดความรู้วิชาการปั้นแสงเงา และเทคนิคงานหล่อโลหะบรอนซ์ อาจารย์ได้มอบพิมพ์ผลงานของท่านให้ทดลองทำการหล่อแบบเซรามิกเชล(Ceramics Shell) ซึ่งเป็นเทคนิคการหล่อแบบสมัยใหม่ และกล่าวว่า “สามารถหล่อขัดแต่งผลงานออกมาได้ละเอียด มีความใกล้เคียงกับต้นฉบับมาก แทบไม่ต้องขัดแต่ง” จึงเป็นแรงบันดาลใจในการทำงานเป็นต้นมา

การหล่อและการขัดแต่งประกอบโลหะบรอน์ขณะนั้นมีความยุ่งยากมาก โลหะสำริดนอกหรือบรอนซ์นำเข้าจากต่างประเทศมีราคาสูง และเนื่องจากเทคนิคในการทำงานมีความแตกต่างกับเทคนิคในการทำงานของการหล่อโลหะทองเหลืองมาก เริ่มตั้งแต่การทำต้นแบบต้องสวยงามชัดเจนเสมือนทำขี้ผึ้งต้องมีรายละเอียดและความคมชัดใกล้เคียงต้นแบบ
การเข้าหุ่นตั้งทำด้วยวัสดุเฉพาะทางนำเข้าจากต่างประเทศมีราคาสูง การเผาหุ่นต้องสุก การหลอมโลหะใช้อุณหภูมิสูงใช้เวลามากกว่า
การเทหล่อโลหะต้องทำขณะหุ่นร้อนๆ เบ้าหลอม เตาหลอม อุปกรณ์ที่ใช้ตักเทมีความเสียหายมาก เนื่องจากโลหะมีอุณภูมิที่สูงกว่าโลหะทองเหลืองมาก ขณะนั้นทองเหลืองกิโลหะไม่ถึง 100 บาท แต่โลหะบรอนซ์ขณะนั้นมีราคาสูงมากถึงกิโลกรัมละ 700 บาท ต้องนำเข้า ซึ่งขณะนั้นหาแหล่งซื้อขายได้ยากและไม่มีผู้ผลิตในประเทศ จึงต้องหาสูตรโลหะเทียบเคียงเรื่อยมา อีกทั้งโลหะสำริดไทยยังมีสูตรหลากหลายซึ่งเป็นสูตรเฉพาะพื้นที่ เฉพาะกลุ่มช่าง คุณภาพงานหล่อยังหลากหลาย งานโลหะยังมีรอยแตกร้าวซึ่งดูเป็นเรื่องปรกติของช่างหล่อทั่วไป

จากปัญหาดังกล่าวได้ก่อตั้งโรงหล่อเล็กๆ เสมือนเป็นสถานที่ที่ใช้ทดสอบ ทดลองงาน เป็นเสมือนห้องทดลองภาคปฏิบัติสำหรับงานหล่อ และได้เดินทางเสาะหาความรู้จากครูช่างต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเรื่อยมา
จากบ้านช่างหล่อกรุงเทพและปริมณฑล ช่างนครปฐม ช่างราชบุรี ช่างนครสวรรค์ ช่างชัยนาท
ช่างอยุธยา ช่างสุพรรณ ช่างสุโขทัย ช่างเชียงใหม่ ช่างแพร่ ช่างเชียงราย ช่างลำพูน
ช่างลพบุรี ช่างอุบลราชธานี เพิ่มเติม ได้เรียนรู้วิชาช่างไทยในเรื่องที่สนใจ
การหล่อดินไทยยุคสมัยต่างๆ เช่น ยุครัตนะโกสินทร์ ยุคสุโขทัย ยุคอยุธยา ยุคเชียงแสน
ดินไทยปะอาวอุบลราชธานี ดินไทยพิษณุโลกซึ่งส่วนใหญ่เป็นยุคอู่ทอง การลงรักปิดทอง
การแกะสลักไม้

ระหว่างการเดินทางสะสมองค์ความรู้นี้ได้ทำการทดลองนำองค์ความรู้ทั้งหลายมาประสมประสานประยุกต์ใช้ในกระบวนการสร้างพระพุทธชินราชอย่างเหมาะสมบนพื้นฐานข้อจำกัดของบุคลากรในพื้นที่ งบประมาณ และระยะเวลาที่จำกัด สามารถสร้างเครื่องมือใช้งานเพื่อพัฒนาผลงานให้มีคุณภาพตามต้องการได้ระดับหนึ่ง ระหว่างการทดลองนี้ได้ศึกษาวิธีการและรวบรวมข้อมูลในแต่ละขึ้นตอนและนำองค์ความรู้ที่ได้ถ่ายทอดแลกเปลี่ยนกับช่างในพื้นที่ เมืองพิษณุโลก ที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนได้ศึกษาสูตรการผสมโลหะสำริดไทย เทียบกับโลหะสำริดของต่างประเทศและได้นำมาประยุกต์ใช้ ผสมสูตรเป็นสำริดที่มีสีวรรณะแตกต่างกันเพื่อเป็นโลหะที่ใช้ในการทดลองเรื่อยมา